Wie ben je?
Aangenaam. Mijn naam is Harry Hiskemuller van der Zijden en ik ben 83. Ik heb een dubbele naam, maar ben niet van adel. Ik ben getrouwd met Jannie. Zij is 82. Dat zou je niet zeggen. We hebben drie kinderen: Tijmen, Alex en Esther. Onze zonen hebben gevoetbald bij DSOV, net als ik en onze dochter heeft er gehandbald, net als Jannie.
Sinds wanneer ben je betrokken bij DSOV?
Wij zijn in Vijfhuizen komen wonen in 1966. Aan de Zijdewinde en tegenover het complex. Huug Cornelisse trok met zijn kar de lijnen langs de velden. Een kleine twee jaar nadat we hier waren komen wonen heb ik dat van hem overgenomen. Gerard Olsthoorn en ik hebben jarenlang bij de chemische fabriek Cindu in Uithoorn de zakken met krijtpoeder voor de kar opgehaald. We kregen het spul gratis. Ik zal jullie voor zijn en zelf zeggen dat we al vroeg verstand hadden van zakkenvullen. Ha,ha.
Wat doe je of deed je bij DSOV?
Omstreeks diezelfde tijd ben ik gaan voetballen. Ik zat in het vijfde en we waren kampioen van de derde helft. Een jaar of twee heb ik gespeeld. Toen liet een knie me in de steek en was het einde oefening. Ik werd leider bij het derde. Een prachtige tijd met die gasten. We zijn één keer kampioen geworden. Aan een lege gasfles had ik twee oren gelast en bovenop een plastic voetbal gefabriceerd. Onze kampioenscup. Dirk Mesman waakte over ‘m. Het feest hebben we gevierd in Dreefzicht. Tijdens het diner werd de cup onder het nodige gezang op tafel gezet. De mensen keken vreemd op. Zoiets was nog nooit vertoond. Dreefzicht was in die tijd een nogal chique tent.
Jannie is bij DSOV gaan handballen toen die afdeling opnieuw tot leven was gekomen. Andere grote namen uit die tijd waren Aga Huijg, Nel Olsthoorn en Franka Hendriks.
Jannie en ik zijn, naar ik schat veertig jaar geleden, vijf jaar beheerder geweest van de kantine. We hebben een hoop geld verdiend voor de club. Penningmeester Erik Haal was blij met ons. De DSOV’ers trouwens ook. Het was altijd gezellig en we organiseerden van alles. We gingen eens gourmetten met de selectie en hun aanhang. Ik denk wel zo’n zestig man. De gourmetstellen aan en ja hoor, alle stoppen vlogen eruit. Geen stroom meer. Ik naar de overkant en bij alle overburen geregeld dat we stroom konden krijgen. Allemaal kabels over de weg. Dat kon toen nog.
Ook zo’n mooi spul is de maandagochtendploeg. Allemaal krasse knarren die de kantine, de kleedkamers en het terrein buiten netjes houden. Ik weet nog dat ome Jan Jansen dit allemaal in zijn eentje deed. De hele maandag was hij bezig. Toen hij niet zo lekker in zijn vel kwam te zitten heb ik het van hem overgenomen en een ploeg samengesteld. En nu ik niet zo lekker in mijn vel zit heb ik de leiding overgedragen aan Jan Koppen. Doet het prima hoor. Zelf sleep ik nog de beide kunstgrasvelden.
Harry met zijn maten en vriendin Rietje van de maandagochtendploeg
Ik ben ook nog leider en trainer van de jeugd geweest. Samen met Jan Hendriks. Legendarisch zijn de voetbalkampen die we in Dalfsen en Appelscha hebben gehouden. De club had geen geld om een bus te huren en dus hielden we kienavonden. In de oude gymzaal naast slager Melman. Stampvol was het altijd. We gingen langs de deuren om prijzen op te halen.
Jullie weten het misschien niet meer, maar Harry is ook nog een paar jaar leider geweest bij het derde van de handbal. Ook een mooie tijd. In het begin ging iedereen direct na de wedstrijd naar huis, maar daar had ik een hekel aan. Ik vond het belangrijk om met elkaar nog even te blijven zitten en een drankje te doen. Wij hadden meer publiek dan het eerste. Met dank aan speelster Elly de Wit.
Grensrechter bij het eerste en het tweede ben ik geweest en nog steeds ben ik een trouwe supporter van het eerste elftal bij de thuiswedstrijden. Met een vaste ploeg hebben we een vaste plek langs het veld. Aan het eind van het Kennerslaantje. Een heel toepasselijke naam, vind ik.
Voor al mijn vrijwilligerswerk bij de club heeft DSOV mij benoemd tot Lid van Verdienste en heeft de gemeente mij onderscheiden met de Erespeld van Haarlemmermeer. Iets waar ik best trots op ben.
Wat maakt DSOV voor jou de moeite waard?
Ook al komen inmiddels veel spelers van buiten Vijfhuizen waardoor ik niet iedereen meer ken, ik kom er heel graag. Lekker ouwenelen met andere ouwe knakkers. DSOV is mijn cluppie, mijn tweede thuis.
Wat wil je DSOV meegeven op weg naar de 100?
Dat de club toch vooral de fijne dorpsclub moet blijven die het al 90 jaar is. Zo doorgaan, zou ik zeggen. Natuurlijk is er wel eens wat, maar dat heb je overal. Ik heb mezelf beloofd er over tien jaar bij te zijn als de club 100 jaar bestaat.
Naast deze mooie inkijk van een DSOV-er, is er ook nog historisch beeldmateriaal beschikbaar over de club: https://www.youtube.com/channel/UCpMhqDT80fMy41T_zO72OkQ/videos
