Wie ben je?
Mijn naam is Peter Koopman. Ik ben 55 jaar en woon in Hoofddorp. Ik ben getrouwd met Ciska, die ook diverse dingen bij DSOV gedaan heeft. We hebben een zoon, Tom, die al vanaf zijn geboorte elke week mee naar DSOV ging. Hij voetbalt nu in het derde.
Sinds wanneer ben je betrokken bij DSOV?
Vroeger woonde ik in Cruquius. In de jeugd heb ik bij HBC gevoetbald. Daarna, in 1984, ben ik via Ronald de Wit bij DSOV gekomen.
Wat doe je of deed je bij DSOV?
Destijds had je nog vrijwillige kantinedienst, geloof het of niet. Ik meldde me er voor aan om iedereen te leren kennen. Dat is aardig gelukt. Wegens gebrek aan talent heb ik altijd gespeeld op het allerlaagste niveau. Maar zonder talent kun je ook een leuke carrière hebben. We zijn toch maar mooi twee keer kampioen geworden.
Eind jaren tachtig ben ik een paar jaar jeugdleider geweest. De meeste van die jongens zijn goed terecht gekomen. Die zitten nu bij de ‘Allstars’. Toen Tom later ging voetballen, ben ik daar ook nog een jaartje leider geweest. Daarna ben ik een jaar of tien wedstrijdsecretaris zaterdag geweest, de voorganger van Theo Pieterse. Samen met Jeroen van Santen was ik elke week de hele zaterdag bij DSOV om alles binnen en buiten in goede banen te leiden.
Thans sta ik achter de bar op donderdagavond en bij toerbeurt op zondag, als het eerste thuis speelt. De donderdagse trainingsavonden waren legendarisch, met vaak een volle kantine. Het is wel eens voorgekomen dat het al weer licht werd, toen we de laatste er uit gewerkt hadden. Helaas is dat, door het spreiden van de trainingen tegenwoordig een stuk minder. Door het hele coronagebeuren zijn de laatste seizoenen natuurlijk helemaal waardeloos.
Wat maakt DSOV voor jou de moeite waard?
Ik heb altijd een fijn gevoel bij DSOV gehad, omdat het een warme dorpsclub is, waar iedereen elkaar kent en waar elk lid belangrijk is. Dat zie je trouwens vaker in deze rubriek. Ik vind het complex ook belangrijk. Ik zou het vreselijk vinden als DSOV ooit zou moeten verhuizen naar een modern kaal complex.
Wat wil je DSOV meegeven op weg naar de 100?
Ik denk wel dat het belangrijk is om het ‘dorpsclubgevoel’ te behouden. De laatste jaren is de aandacht volgens mij wat te veel op de selectie gericht.
Naast deze mooie inkijk van een DSOV-er, is er ook nog historisch beeldmateriaal beschikbaar over de club: https://www.youtube.com/channel/UCpMhqDT80fMy41T_zO72OkQ/videos
